Augusto Guedes de Castro foi profesor de Historia da Arte e é un namorado do Románico, do que en Caldas hai unha boa mostra. Agora tamén forma parte de Terra Calda, unha asociación practicamente recén nacida da que hoxe nos fala.

Presentaron Terra Calda hai nada, en xaneiro. Como está sendo a recepción por parte da xente? 
Penso que moi ben. A xente de Caldas parece que se sinte respaldada e con cariño cara á asociación. É unha maneira de buscar a identidade a través dos feitos que podemos ter dentro da Historia.

Cando deciden formala?
Nace o ano pasado e a partires de aí estivemos tratando de poñela a andar, ver ata onde podemos chegar e os apoios que podemos ter de carácter institucional.

O obxectivo fundamental é dar a coñecer a Historia de Caldas. Pensan que non está suficientemente promocionada a vila?
En todos os lugares temos fotos de familia e iso é o que nós pretendemos con Caldas. Facer que os caldenses e todos os que se acheguen alí entendan que é, que foi e que vai ser Caldas. Pretendemos recoller os achados que pode haber, de carácter arqueolóxico ou monumental... Tamén recoller fotos... e a vida da xente que viviu en Caldas.

Que non se sabe da vila que cre que se debería coñecer?
É difícil, pero diría que todos estamos acostumados a vivir nun determinado lugar, e ese lugar é o máis descoñecido de todos. Imos de viaxe, percorremos o mundo e non sabemos ó mellor a historia da casa, do barrio ou do pobo no que vivimos. Aproveitando que hoxe por Caldas pasa moita xente polo Camiño portugués, fai que poidamos ofertar ter un determinado local para amosar todo este tipo de cousas.

Ocórreselle algunha cousa sobre Caldas que lle gustaría que a xente soubese?
O que é a Torre de Dona Urraca, a rúa Real... Por que lle chamamos rúa Real? Que había nela? Que son os restos que están debaixo e que se atoparon agora cando se canalizou? Por que temos dous balnearios en Caldas?

E por que?
É difícil de contestar. Un privado e outro semi-público. A abundancia das augas termais fai que a xente coñeza Caldas dende hai moitísimo tempo, incluso podemos falar de tempos prerromanos, onde había un culto a esas augas e a eses deuses. Despois isto vaise perdendo, aparecen os dous balnearios... E temos outra cousa que practicamente a xente non a sabe: Debemos de ser un dos poucos lugares que temos un lavadoiro de auga termal, onde podes lavar con auga quente a túa roupa. Gracias a Deus isto perdeuse, para iso hai unha lavadora na casa, pero está aí.

Un dos obxectivos da asociación é crear un centro museístico. Tiveron resposta do Concello a respecto disto? Que quererían expoñer alí?
Si, parece que o Concello está interesado neste aspecto, e a Deputación de Pontevedra. Ó mellor pezas orixinais non se poden poñer, porque estarán recollidas no museo de Pontevedra, pero copias ou fotografías, si. Fotografías de como era Caldas a principios do século pasado... Para documentar a vida dun pobo.

Xa empezaron a recoller fotos?
Si. Algo estase recollendo. En breve tamén faremos unha exposición sobre o boxeo, de xente de Caldas que participou nese deporte.

Tamén teñen pensado actos polo 12 aniversario da Fábrica da Luz. Como serán?
Fixéronse os carteis para a xente que se poida achegar a ver como foi a historia da Fábrica da Luz. Fíxose algunha andaina, para achegarse a esa zona, porque é unha das primeiras fábricas de luz que houbo en España e, sobre todo, en Galicia.

Este ano tamén é o 85 aniversario do achádego do Tesouro de Caldas. Que nos pode contar del?
A pena é non telo enteiro. Pero, por outra parte, hai que dar grazas a Deus porque podemos ter parte. O Tesouro de Caldas é un achádego de pezas de ouro que se atoparon nunha viña, casualmente. Quen as atopou tentou negociar, ata que se enteraron as autoridades e compráronlle daquela maneira o resto. Paréceme importante porque é un dos primeiros achádegos en ouro, que se calcula entorno ós 40 quilos.  E é interesante tamén en canto á tipoloxía das cuncas e os torques. É importante para Caldas, para Galicia, para España e para o mundo.

Hai uns meses atoparon unha ara nunha leira. Como foi?
Por casualidade. Elena, que é unha compañeira nosa, seguiu a traxectoria desa peza ata que a atopou nunha leira. É unha ara votiva adicada a Edovio, deus das augas termais. Xa hai outra no Museo de Pontevedra, co que poderiamos pensar nun culto importante a Edovio na zona de Caldas.

Dáse moito isto de que aparezan pezas históricas tiradas en leiras...
Ese é outro problema. Atopas pezas formando parte de muros, de lindes, de casas... É o aproveitamento de sempre. Vémolo tamén en Tarragona, Huelva...

Como historiador da arte, con que quedaría de Caldas?
Eu son un namorado do Románico. As catro igrexas que temos son moi importantes. E destacaría sempre o Tesouro. Agora está no museo de Pontevedra e unha copia está en Caldas.

Podería volver a Caldas?
Supoño que non volverá, pero ter unha copia exacta paréceme moi importante.