Neste país tan delirante que vivimos necesitamos aprender a consumir menos enerxía da que malgastamos para ser máis eficientes, gastar menos, ser máis coidadosos co noso planeta e depender o menos posible do que queiran vender (a prezos desorbitados) países como Rusia, ao que aínda existe quen o defenda en base a criterios surrealistas.


Non son poucas nin pouco importantes razóns. De feito parecen absolutamente impoñentes. Así está case toda Europa, pois medidas de aforro enerxético xa comezaron en moitos países, e están en camiño de arrancar xa no resto. No medio estivemos a punto de quedar nós, que como lugar peculiar que somos temos que atoparnos con furibundos opositores de calquera cousa. Así fai oposición calquera, dicindo que non a todo. Fácil é, aínda que pouco produtivo.


E con tal escenario aparecen os abandeirados do hooliganismo, que reciben a atención de micrófonos interesados que lle preguntan polo mercado enerxético a calquera que pasa pola rúa, ou que entrevistan como referentes intelectuais a un hostaleiro autodenominado “antirroxos” ou a tertulianos asalariados dos que valen para todo (o que significa non valer para nada) e que sempre están en contra, da igual de que.


Precisamos cambiar hábitos de vida, amoldarnos e mellorar. Precisamos establecer cales son as nosas prioridades e actuar. E se necesitamos consumir mellor, toca facelo. Pola sinxela regra de que non podemos facer sempre o que nos peta. Eu agradezo que se tomen medidas, porque axudarannos a ser mellores cidadáns e, sobre todo, a funcionar mellor como sociedade.


Diso se trata. Aínda que para algún iluminado trátese de estar en contra. Incluso de dicir os luns que estás dacordo con algo e o martes que estás en contra. Porque os practicantes do “Non a todo” son feroces. E teñen fanáticos que lles fan caso. Fascinante país.